Het verhaal over deze knotsgekke, gebroken familie belooft heel wat, maar biedt uiteindelijk alleen maar flauwe grappen, losse eindjes en een hele hoop aanstellerij.

Platvloers, slecht materiaal, onsamenhangend en oninteressant en lelijk vormgegeven, ritmisch gammel en spelers vol wanhoop om hun bodemloze, niet-geregisseerde rol en dat het een droom is, is een laf

Groot drama. Viola kan wel zingen, maar daar is alles mee gezegd

Mooi geacteerd, dat zeker. Geweldige kostuums, niets meer aan doen. Prachtige taal, dat ook. Maar waarom moeten Theatercompagniestukken minstens drie uur duren?

Heel erg mooie voorstelling. Halina Reijn speelt bijna achteloos 3 en een half uur lang de sterren van de hemel. Straks een Theo d’Or en nu alvast een Gewei, wat mij betreft.

Theu regisseert Lulu vanuit een uitsluitend mannelijk perspectief, maar maakt er wel een goed geheel van.

Mignon, de Maagd, haar melktandjes zo infernaal.
Nelly, de Echtgenote, haar knietjes onder een bloemenrokje.
Eva, de Moeder, een wolvin in wit satijn.